The Startle Reflex en Explanation of Why Babies Do It

Luide geluiden, deuren sluiten en blaffen van honden kunnen deze reflex activeren

Pasgeborenen komen in de wereld als weerloze schepsels die volledig afhankelijk zijn van hun ouders voor bescherming. Toch worden ze ook geboren met het vermogen om te reageren op luide, mogelijk bedreigende geluiden. Dit antwoord wordt de schrikreactie genoemd. Deze alternatieve naam voor de reflex komt van de Duitse kinderarts Ernst Moro. De mororeflex is slechts een van de vele ongewilde bewegingen bij pasgeborenen .

Hoe ziet de Startle Reflex eruit?

Als je de schrikreflex in actie wilt zien, observeer dan gewoon pasgeborenen wanneer ze het gevoel hebben dat ze kunnen vallen of wanneer ze een verontrustend of hard geluid horen, zoals het blaffen van een hond of het sluiten van een deur. Wanneer pasgeborenen worden blootgesteld aan verrassende omgevingsstimuli, zullen ze instinctief hun armen en benen uitstrekken, hun vingers openen en hun rug ombuigen. Daarna zullen pasgeborenen hun vuisten balanceren en hun armen naar hun borst trekken. Baby's die worden blootgesteld aan harde geluiden kunnen ook huilen, zoals ouders goed weten.

De onzichtbare effecten van de Startle Reflex

De schrikreflex eindigt echter niet met deze reactie. Baby's die luide geluiden horen, kunnen ook effecten ervaren die hun ouders niet kunnen zien, zoals een verhoogde hartslag of zware ademhaling. Sommige baby's zijn gevoeliger dan anderen. Voor gevoelige baby's kan zelfs een lichte aanraking de schrikreflex soms veroorzaken.

Dit hoeft niet per se slecht te zijn, maar het alarmeert ouders wel dat hun kleintje bijzonder gevoelig is voor sensorische input.

Wat als mijn baby zelden schrikt?

De meeste ouders zullen per ongeluk de moro-reflex observeren, omdat harde geluiden soms onvermijdelijk zijn, vooral als je huisdieren en andere kinderen thuis hebt.

Ouders mogen echter nooit opzettelijk hun kind laten schrikken om te zien of de pasgeborene de reflex heeft. Ook moeten ouders zich geen zorgen maken als baby's de schrikreflex niet uitvoeren als reactie op elk hard geluid. Dit betekent niet dat er een probleem is met de baby. Het kind kan zich eenvoudig niet gemakkelijk laten schrikken of op een subtiele manier.

Wanneer de schrikreflex verdwijnt

Ouders moeten opmerken dat de schrikreflex verdwijnt wanneer baby's ongeveer 2 tot 4 maanden oud worden. Als uw baby echter nooit gaat schrikken, moet u contact opnemen met uw zorgverlener. Dit kan een teken zijn dat er iets mis is met het neurologische systeem van uw kind. Aan de andere kant observeer je je baby misschien niet zo zorgvuldig als je denkt dat je bent. Een kinderarts moet kunnen bepalen of de schrikreflex van een baby is uitgeschakeld.

Het is belangrijk om te weten dat de schrikreflex niet normaal is bij oudere kinderen of volwassenen. Als het aanwezig is, kan dit een teken zijn van een neurologisch probleem.

Afsluiten

De schrikreflex is een van de vele onvrijwillige bewegingen die baby's hebben bij het betreden van de wereld. Deze instinctieve bewegingen hebben baby's geholpen banden te hebben met familieleden en de liefde en zorg te krijgen die ze millennia nodig hebben.

> Bron