Wanneer het gebrek aan beweging een teken van problemen kan zijn
Vanaf het moment dat u voor het eerst uw babybeweging begint te voelen, die door artsen wordt aangeduid als levendmakend of fladderend, zult u waarschijnlijk die bewegingen gaan gebruiken als een middel om in te checken op de gezondheid van uw baby.
Vooral voor moeders die voor het eerst moeder zijn, kan elke verandering in de frequentie of kwaliteit van beweging een bron van aanzienlijke stress zijn. En terwijl mensen je vaak vertellen dat dit volkomen normaal is, is het zo dat wanneer je dichter bij de bevalling bent, er een lijn is waar een moeder zich zorgen begint te maken?
De kwaliteit van de bewegingen van de baby
Typisch gesproken begint de foetus te fladderen rond week 18 tot 24 van de zwangerschap. In het begin kan het moeilijk zijn om te onderscheiden of het je baby is die je voelt of gas. Maar na verloop van tijd zullen die bewegingen karakteristieker en robuuster worden. Ze zijn iets waar we naar uitkijken, geruststellen dat het kind zich normaal ontwikkelt en bij de geboorte gezond en sterk zal zijn.
De meeste artsen zullen je vertellen dat foetale schoppen na week 28 een van de betere voorspellers zijn van het welzijn van de baby.
Maar de kwaliteit van die bewegingen kan soms veranderen als je verder dan week 30 komt. Je baby kan niet langer zo gemakkelijk omkeren als de baarmoeder steeds krapper wordt. Snel genoeg, in plaats van acrobatische draaiende wendingen te voelen, kun je in plaats daarvan kleine kietelen en kronkelende bewegingen ervaren. Er kan ook een plotselinge prik of schop zijn die ronduit ongemakkelijk kan aanvoelen.
Tegelijkertijd kan de baby minder vaak bewegen omdat er minder ruimte is om te navigeren. En, terwijl je misschien verteld wordt dat je je geen zorgen hoeft te maken, dat de baby gewoon in de geboortepositie terechtkomt, zijn er soms momenten waarop deze veranderingen medisch onderzoek rechtvaardigen.
Hoe te weten wanneer om hulp te bellen
Over het algemeen is het normaal om van het voelen van grote bewegingen tijdens de vroege zwangerschap naar het ervaren van kleinere kronkelingen en prikken in de latere zwangerschap te gaan.
Het is ook gebruikelijk om minder beweging te voelen wanneer de baby een vertex (hoofd naar beneden) positie in de baarmoeder begint te nemen.
Als u echter denkt dat deze afwijkingen abnormaal zijn, vragen artsen en verloskundigen u meestal om een dagboek bij te houden van de foetale kick-count . Hiermee kunt u van uur tot uur bijhouden hoe vaak u zich vaak verschillend voelt van uw baby. Er is geen vaste regel om te bepalen hoeveel te weinig is, maar de meeste artsen zullen suggereren dat tien verschillende bewegingen gedurende twee aaneengesloten uren een teken is dat alles A-OK is.
Als je een dagboek bijhoudt, kun je je ook meer bewust zijn van de subtiele bewegingen die soms gemakkelijk worden gemist. Zeker, aangezien ouders voorbereidingen treffen voor alles, van de reis naar het ziekenhuis tot het schilderen van de kinderkamer, kan er veel stress zijn. Het is niet ongebruikelijk dat een moeder zich minder bewust wordt van een beetje kietelen wanneer de stressniveaus hoog zijn.
Als het dagboek u echter vertelt dat de foetale kick-telling laag is, moet u dit onmiddellijk aan uw arts of verloskundige melden . In dat geval wordt u gevraagd een reeks tests te ondergaan om het welzijn van uw baby te beoordelen.
De belangrijkste onder hen is de non-stress test (of NST) om de hartslag van uw baby te evalueren in samenhang met baarmoederactiviteit.
Als de baby tijdens het onderzoek inactief is, kan de moeder gevraagd worden om iets met suiker of bubbels te drinken om het op te fikken. Als dit niet werkt, kan een hard geluid worden gebruikt om de baby te laten schrikken.
Vaker dan dat niet, zal de baby normaal reageren en in orde zijn. Als dat niet het geval is, worden aanvullende tests uitgevoerd om te bepalen of er afwijkingen zijn die dringend moeten worden behandeld. Uiteindelijk zorgt vroege diagnose voor vroege interventie.
Een woord van heel goed
De bottom line is dit: vertrouw op je instinct als er iets niet goed voelt met je zwangerschap. Ja, je zou het mis kunnen hebben, maar laat de angst om verkeerd te zijn je niet beletten om zorg te zoeken
Uiteindelijk, als het gaat om zwangerschap, bestaat er niet zoiets als te bezorgd zijn. Laat niemand suggereren dat het jouw "hormonen zijn die praten" of dat je gewoon neurotisch bent. Hoe cliché het ook klinkt, het is altijd beter om veilig te zijn dan sorry.
> Bron
- > Amerikaans congres van verloskundigen en gynaecologen (ACOG) "ACOG Practice Bulletin 145: antepartum foetaal toezicht." Obstet Gynecol . 2014; 124: 182-192.