Wanneer een zoon of dochter samen met papa wil leven

Hoe te reageren met empathie

Vraag: Mijn ex en ik zijn ongeveer vier jaar geleden uit elkaar gegaan. In die tijd waren onze kinderen 2, 4 en 9. Nu onze oudste een tiener is, klaagt hij vaak dat hij samen met zijn vader wil gaan wonen. Hij zegt dat hij het zat is om voor zijn broers te zorgen en wil weten hoe het zou zijn om zijn vader elke dag te zien in plaats van in het weekend. Ik denk ook dat hij stiekem een ​​nieuwe start wil op een nieuwe school.

Ik ben sympathiek, maar ik denk niet dat mijn ex bereid is om een ​​full-time ouder te zijn. Hij reist veel, en hij is niet zo hecht als ik over dingen als huiswerk, bedtime en algemene routines. Ik weet dat hij van de jongens houdt, en ik ben er helemaal voor dat ze samen tijd doorbrengen. Maar ik geloof echt dat de kinderen beter bij me kunnen zijn. Mijn andere zorg is ook dat als ik onze oudste bij zijn vader laat leven, de andere twee het voorbeeld zullen volgen. Ben ik gewoon egoïstisch?

A: Het klinkt alsof je consistentie voor je kinderen wilt, en dat is helemaal niet egoïstisch! Het is echter belangrijk om op empathische wijze gehoor te geven aan het verzoek van uw zoon en duidelijk en liefdevol over het probleem te communiceren:

1. Overweeg waar uw zoon vandaan komt. Op basis van wat je hebt gezegd, klinkt het alsof hij de dagelijkse aanwezigheid van zijn vader echt mist en wil weten hoe zijn leven zou zijn geweest als hij na de breuk met zijn vader had geleefd (of zelfs als de echtscheiding nooit was gebeurd). Dit gevoel voor nieuwsgierigheid is natuurlijk. Het klinkt alsof hij ook te maken heeft met problemen op school die zijn fantasieën over het leven met zijn vader nog aantrekkelijker zouden kunnen maken.
   
   Onthoud ook dat het waarschijnlijk niet gemakkelijk was voor uw zoon om zijn gevoelens hardop voor u uit te spreken. Zelfs als hij het verzoek in woede heeft weggevaagd, heeft hij er waarschijnlijk al een tijdje aan gedacht. Dus voordat je defensief reageert (wat volkomen natuurlijk zou zijn), neem dan de tijd om te overwegen waar je zoon vandaan komt. Heeft bijvoorbeeld hij zijn vader meer gemist dan u zich realiseerde? Of is er iets aan de hand op school dat je directer moet aanpakken? (Wordt hij bijvoorbeeld gepest?) Een beter begrip van de oorzaak van zijn verzoek zal u helpen om diepere problemen tegelijkertijd aan te pakken.

1. Word bekend met de wetten in uw land. Op 13-jarige leeftijd kan uw kind legaal zeggenschap hebben over beslissingen over de voogdij die hem beïnvloeden. Neem daarom rustig de tijd om de voogdijwetten in uw land te lezen, zodat u voorbereid bent als uw ex een verzoek tot voogdijschap namens uw zoon aanvraagt.
2. Praat met je ex. Je zou in de verleiding kunnen komen om het verlangen van je zoon om met zijn vader samen te leven geheim te houden, maar het is belangrijk om het probleem rechtstreeks met je ex te bespreken, zodat je samen kunt werken om aan zijn behoeften te voldoen. Druk uw zorgen uit over het splitsen van de jongens en bespreek manieren om de oorzaak van het verzoek van uw zoon aan te pakken - meer tijd met papa te willen - zonder de voogdijbestelling aan te passen. Kan uw ex bijvoorbeeld meer tijd met uw zoon doorbrengen? Zouden alle jongens er een beetje één op één van profiteren met papa? Praat over praktische manieren om de bestaande voogdij- en bezoekregeling voor kinderen aan te passen om de gevoelens van uw zoon aan te pakken, terwijl u toch de samenhang behoudt die hij nodig heeft.

1. Vraag jezelf wat je kunt doen om je zoon te helpen. Of hij zijn vader heeft gemist, heeft te maken met gecompliceerde problemen op school - of allebei - je zoon heeft nu je steun en liefde nodig. Hoe moeilijk het ook is om je angst en woede opzij te zetten, onthoud dat dit niet over jou gaat. Het gaat erom dat je zoon zich volledig moet uiten en wetende dat hij onvoorwaardelijk geliefd is, zelfs als zijn meningen van de jouwe verschillen.
2. Oefen actief luisteren. Laat je zoon weten dat je hem echt hoort. Zeg: "Wat ik je hoor zeggen is ..." En bedank hem dat je zo open bent met jou!

Onthoud tenslotte dat deze gesprekken groeimogelijkheden voor jullie beiden bieden. In plaats van die kans te weerstaan, verwelkom het! Forceer jezelf om elke gedachte die door je hoofd gaat niet hardop te zeggen, en luister echt naar wat je zoon zegt. Laat deze gesprekken je dichterbij brengen als je echt zijn standpunt probeert te begrijpen. Dat is het echte doel, en het kan zelfs belangrijker zijn dan vasthouden aan je positie als bewarende ouder!

Meer: hoe te reageren wanneer uw kind met de andere ouder wil leven