Vernoemd naar de Latijnse term voor "in een glas" verwijst in-vitro fertilisatie naar het feit dat een embryo buiten het lichaam is verwekt, wat in het Latijn "in viro" wordt genoemd. Er zijn meer dan 6,5 miljoen baby's die met deze technologie zijn geboren, genoeg om te zeggen dat IVF algemeen en gangbaar is, ondanks het feit dat het om een controversiële en in sommige gevallen illegale praktijk gaat.
Er is echter een nieuwe vorm van IVF ontwikkeld die wetenschappers de mogelijkheid biedt om één embryo uit drie verschillende DNA-bronnen te maken. Het proces wordt pronucleaire overdracht genoemd en net als de traditionele IVF is het ook een controversiële praktijk.
Hoe Pronuclear Transfer werkt
IVF heeft meestal gewerkt met behulp van eenvoudige wetenschap: één ei en één zaadstaal. Donor-eieren, donorsperma of zelfs een surrogaat hebben betekend dat, hoewel de exacte biologische relatie tot de uiteindelijke familie ingewikkeld kan zijn, het eigenlijke proces van IVF niet is: wetenschappers nemen één ei en maken het vruchtbaar door één sperma in te brengen.
Pronucleaire overdracht geeft wetenschappers echter de mogelijkheid om één embryo uit drie verschillende DNA-bronnen te maken. Het proces is ontwikkeld om ouders te helpen die mitochondriale dysfunctie hebben, of defecten in hun DNA, een gezond kind verwekken dat ook biologisch daarmee is verbonden. Dit type IVF wordt vaak "drieouder-IVF" genoemd.
In wezen "wisselen" wetenschappers de defecte streng of strengen DNA uit voor gezonder DNA. Het defecte DNA van een moeder wordt vervangen door het DNA van een gezonde donor, waardoor het ei een mengsel van de twee wordt en vervolgens wordt het sperma gebruikt om het ei te bevruchten.
De voordelen van Three Parent-IVF
Hoewel exacte aantallen niet bekend zijn, wordt geschat dat ongeveer 1 op de 400.000 kinderen mitochondriale disfunctie heeft, dus het is relatief zeldzaam, maar voor degenen die dit doen kan een levensveranderende procedure zijn.
Voor ouders die voor deze procedure kiezen, geeft drievoudige IVF hen de kans om biologisch verbonden te zijn met hun baby, terwijl ze ook het risico op het doorgeven van een genetische ziekte verminderen.
De risico's van drie-ouder IVF
Three-parent IVF is controversieel omdat als het embryo dat wordt geproduceerd een meisje is, de genetische mutatie vervolgens kan worden doorgegeven aan haar eigen toekomstige kinderen, als zij die heeft. Als het embryo een jongen is, zal de genetische mutatie niet worden doorgegeven.
Uit eerste onderzoek naar drieouder-IVF is gebleken dat dit ook de langetermijnkansen van kanker en de dood voor het kind kan vergroten.
Er is ook enige bezorgdheid geweest over de ethiek van drievoudige IVF, omdat wetgevers en artsen zich afvroegen of dit zou leiden tot verleiding van ouders om baby's te ontwerpen die beter bij hun idealen passen. Eén arts vergeleek het proces met het creëren van genetisch gemodificeerde mensen.
Veel van de controverse komt neer op uw persoonlijke beslissing. Als drieouder-IVF wijdverspreid wordt, is het aan jou en je partner om te worden opgeleid, je opties te bespreken en de voor- en nadelen tegen elkaar af te wegen.
'S Werelds eerste drie-ouder baby's
Met behulp van de pronuclear transfer is 's werelds eerste drie-ouder babymeisje geboren bij een moeder en vader in Oekraïne.
CNN meldde dat in Oekraïne, hoewel artsen zich bewust zijn van de mogelijke risico's en ethische overwegingen om een meisje te krijgen met het gemodificeerde DNA, er geen specifieke regels zijn die de procedure verbieden. In dit geval was het resulterende mannelijke embryo net niet gezond genoeg, dus er werd een beslissing genomen om door te gaan met de IVF-overdracht met het vrouwelijke embryo.
De reden dat de babymeisje zoveel aandacht heeft gekregen, is omdat in deze situatie de moeder van de baby geen enkele bekende mitochondriale disfunctie had die zou rechtvaardigen dat deze procedure noodzakelijk was. In plaats daarvan konden de eigen eitjes van de moeder niet alleen worden gebruikt, dus vroeg ze om haar DNA in het eicel van een donor te plaatsen, zodat ze biologisch verwant kon zijn aan de baby.
Andere drieouderige baby's zijn geboren met verschillende soorten mixed-DNA-technieken, hoewel de VS vrij strikte regels heeft over het gebruik van de procedure totdat artsen het eens kunnen worden over de ethiek ervan.
Het voorbeeld van deze familie opent echter de deur naar een nieuwe vraag aan de voorkant van de IVF-technologie: Moeten ouders hun eigen DNA in een donoreius mengen, zelfs als er geen medische reden voor is. Het is een interessante vraag en een die de wetenschap zal proberen snel te antwoorden.
> Bronnen:
Amato, P., Tachibana, M., Sparman, M., & Mitalipov, S. (2014). Three-Parent IVF: Gene Replacement for Prevention of Inherited Mitochondrial Diseases. Vruchtbaarheid en steriliteit , 101 (1), 31-35.